de-autobiografie-van-paus-franciscus-‘hoop’-is-deze-week-uit

De autobiografie van paus Franciscus ‘Hoop’ is deze week uit

Catholic News Agency | 
14 januari 2025

Disclaimer: Vertaling met AI. Kan onregelmatigheden bevatten.


Paus Franciscus begroet pelgrims vanuit zijn rolstoel tijdens het jubileaudientie op zaterdag in de audiencezaal van het Vaticaan op 11 januari 2025. / Credit: Vaticaanse Media

Madrid, Spanje, 14 januari 2025 / 07:00 uur (CNA).

Hoop,” de autobiografie van paus Franciscus, ligt op dinsdag in de Italiaanse boekwinkels en is vanaf 16 januari in meer dan 100 landen te koop.

Het boek markeert de eerste keer dat een paus een eerste persoonsvertelling biedt van de episodes die zijn hele leven hebben gekenmerkt, in dit geval van zijn kindertijd in Argentinië in een gezin van Italiaanse immigranten tot het worden van de opvolger van St. Petrus.

Gepubliceerd door Random House in zijn 320-pagina’s tellende Engelse editie, is het boek het resultaat van zes jaar werk en is geschreven in samenwerking met journalist Carlo Musso, die de Heilige Vader hielp zijn verhaal te vertellen.

Naast zijn memoires, behandelt de paus in het boek onderwerpen zoals oorlog en vrede, immigratie, de milieuprobleem, sociaal beleid, seksualiteit en de toekomst van de Katholieke Kerk. Dit alles onder het thema van hoop, een onderwerp dat ook wordt belicht tijdens het Jubileum 2025.

In een recent interview zei paus Franciscus dat het boek oorspronkelijk gepland was om na zijn dood gepubliceerd te worden. “Maar aangezien ik niet doodga (hij lacht), zijn ze bang dat het zijn relevantie verliest en besloten ze het nu te doen,” legde de Heilige Vader uit afgelopen december in een gesprek met de Argentijnse journalist Bernarda Llorente.

De paus, volgens de fragmenten die door de uitgeverij zijn vrijgegeven, begint zijn memoires met een episode die zijn bestemming heeft gemarkeerd: het zinken van het transatlantische schip Princesa Mafalda, bekend als de “Italiaanse Titanic.”

Zijn grootouders, samen met zijn vader, Mario, kochten tickets om te varen op het schip dat op 11 oktober 1927 vanuit Genua vertrok, op weg naar Buenos Aires. Ze stapten uiteindelijk echter niet aan boord van het schip omdat ze hun bezittingen niet op tijd konden verkopen. “Daarom ben ik nu hier; je kunt je niet voorstellen hoe vaak ik de goddelijke voorzienigheid ervoor heb bedankt,” vertelt de paus in zijn autobiografie.

Hij haalt ook herinneringen op uit zijn kindertijd op “531 Membrillar Street” in de Flores-buurt van Buenos Aires, evenals de vriendschappen die hij daar heeft gesloten, inclusief met een prostituee die bekend staat als “La Parota,” die besloot haar leven te veranderen en de straten te verlaten om voor de ouderen te zorgen.

‘Gezonde ironie’ als medicijn tegen narcisme

De Heilige Vader besteedt een groot aantal pagina’s in zijn autobiografie aan het reflecteren op de waarde van een gevoel voor humor om met verdriet om te gaan en “gezonde ironie” als een medicijn tegen narcisme.

“Ironie is medicijn, niet alleen om anderen te verheffen en te verlichten maar ook voor jezelf, omdat zelfironisch zijn een krachtig hulpmiddel is om de verleiding van narcisme te overwinnen. Narcisten kijken voortdurend in de spiegel, ze maken zichzelf op, ze observeren zichzelf keer op keer, maar het beste advies voor een spiegel is altijd om om jezelf te lachen. Het zal ons goed doen,” zegt de paus in het boek.

Door het boek heen zal de lezer zelfs enkele grappen vinden die door de paus zelf zijn verteld. De Italiaanse krant Avvenire gaf een voorproefje van een van hen:

“En ze vertelden me ook een die mij rechtstreeks aangaat, die van paus Franciscus in Amerika. Het gaat ongeveer zo: Zodra hij landt op de luchthaven van New York voor zijn apostolische reis naar de Verenigde Staten, vindt paus Franciscus een enorme limousine die op hem wacht. Hij voelt zich een beetje gegeneerd door al die pracht, maar dan denkt hij dat hij al lang niet heeft gereden, en nooit in zo’n auto, en kortom zegt hij tegen zichzelf: Nou, wanneer krijg ik weer zo’n kans? Hij kijkt naar de limousine en vraagt de chauffeur: ‘Zou je me laten proberen?’ En de chauffeur: ‘Kijk, het spijt me echt, Uwe Heiligheid, maar ik kan het gewoon niet doen, je kent de procedures, de protocollen…’

“Maar je weet hoe het is als de paus iets in zijn hoofd heeft; kortom, hij volhardt en volhardt, totdat de man toegeeft. Paus Franciscus gaat dan achter het stuur zitten op een van die grote straten en … krijgt er smaak in, begint op het gaspedaal te drukken: 50, 80, 120… Totdat er een sirene klinkt en een politieauto naast hem stopt en hem tegenhoudt.

“Een jonge politieagent nadert het getinte raam, de iets geïntimideerde paus draait het naar beneden en de man wordt bleek. ‘Excuseer me een minuut,’ zegt hij, en gaat terug naar zijn auto om het bureau te bellen. ‘Chef… ik denk dat ik een probleem heb.’ En de chef zegt: ‘Wat voor probleem?’ ‘Nou, ik heb een auto aangehouden wegens te hard rijden… maar er zit een echt belangrijke man in.’ ‘Hoe belangrijk? Is hij de burgemeester?’ ‘Nee, chef, belangrijker dan de burgemeester…’ ‘En wie is belangrijker dan de burgemeester? De gouverneur?’ ‘Nee, meer…’ ‘Maar is hij de president?’ ‘Meer, denk ik…’ ‘En wie zou er mogelijk belangrijker kunnen zijn dan de president?’ ‘Kijk, chef, ik weet niet precies wie hij is, maar ik vertel je gewoon dat de paus zijn chauffeur is!’”

Dit verhaal werd voor het eerst gepubliceerd door ACI Prensa, de Spaanstalige nieuwspartner van CNA. Het is vertaald en aangepast door CNA.

Naar deze bron

Andere berichten

Delen