Disclaimer: Vertaling met AI. Kan onregelmatigheden bevatten.
Jimmy Mitchell (voorste rij, helemaal links) leidt een groep jezuïetische studenten in een wandelrozenkrans na school. / Crediet: Jesuit High School
CNA personeel, 27 december 2024 / 06:00 uur (CNA).
Wanneer hij praat met de afgestudeerden van Jesuit High School in Tampa, Florida, die nu het priesterschap nastreven, komt er een bekende refrain naar voren: de meesten van hen hadden geen sterke katholieke geloof voordat ze naar de middelbare school gingen, althans niet een geloof dat ze als hun eigen beschouwden.
“Net als veel katholieken vandaag de dag, was mijn geloof tijdens mijn jeugd zeer lauw,” zei Austin Smith, een jezuïet-afgestudeerde uit 2017 en huidige vijfdejaarsseminarist aan het St. Vincent de Paul Regional Seminary in Boynton Beach, Florida.
Maar na hun middelbare schoolervaring — bij een school gekenmerkt door een cultuur van peer ministry, gemakkelijk beschikbare katholieke sacramenten zoals dagelijkse mis en frequente biecht, inspirerende retraites en kansen voor mission trips — hebben verschillende jonge mannen de afgelopen jaren ontdekt dat God hen roept om Hem te dienen op een manier die ze zich eerder niet konden voorstellen: als priesters.
“Ik had zeker niet de wens om priester te worden toen ik naar Jesuit ging. Ik had helemaal geen verlangen naar een deugdzaam leven in het algemeen … [maar] ik kan zeggen voor mijn leven, [God] heeft me in zoveel prachtige manieren verrast, en heeft zoveel van mijn wensen vervuld, meer dan ik ooit had kunnen dromen, gewoon door trouw te zijn aan Hem en Hem te volgen,” zei Smith.
Jesuit is een jongensschool voor katholieken, opgericht in 1899 met ongeveer 860 studenten. Jimmy Mitchell, directeur van campus ministry bij Jesuit, heeft eerder aan CNA verteld dat de nadruk van de school op peer-to-peer katholieke ministry, waarbij studenten aangemoedigd worden om hun geloof met hun klasgenoten te delen, een “broederschap met eeuwige gevolgen” onder de studenten bevordert.
Jesuit High School had alleen al tijdens het schooljaar 2020-2021 22 studenten die zich bekeerden via het RCIA-programma — een ongekend aantal dat zowel een trend heeft voortgezet als verhoogd, met tientallen studenten die elk jaar sinds de tijd het katholieke geloof hebben aanvaard.
Gemakkelijke toegang tot de sacramenten — vooral de mis en biecht — is een hoeksteen bij Jesuit. De school geeft ook prioriteit aan “mooie, nobele, waardige liturgie” in haar Holy Cross Chapel, een romaanse gebouwen die in 2018 is gebouwd en is ontworpen om toewijding aan te moedigen. Studenten nemen ook deel aan mission trips en lokale service-activiteiten waarbij het motto van de school, “Mannen voor anderen,” actief in de praktijk wordt gebracht.
In een gesprek met CNA vorig jaar zei jezuïetvader Richard Hermes, die onlangs is afgetreden als directeur van de school om een sabbatical te nemen, dat er “niets belangrijker” voor hem en de school was dan het bevorderen van het geloof en het leiden van de jonge mannen naar God.
Hermes leidde de school 16 jaar, en tussen 2010 en 2023 werden meer dan 100 studenten gedoopt en ontvangen in de Kerk.
“Ze verlaten hier met een mentaliteit om in de dienst van de Kerk te zijn, en [hun geloof] sterft niet hier na het behalen van het diploma,” zei Hermes destijds.
‘Verliefd worden op God’
Smith, die afstudeerde van Jesuit voordat de nieuwe kapel was voltooid en voordat Mitchell als campusminister arriveerde, beschreef de schoolomgeving desondanks als “een baarmoeder van geloof” die hem “fundamentele stappen op het pad” gaf om het zaad van geloof dat hij al had te laten groeien nadat hij op 16-jarige leeftijd voor het eerst een roeping tot het priesterschap had gehoord.
“Ik had een ervaring van God’s liefde in het sacrament van biecht. Het was in die tijd dat ik besloot God te gaan volgen. Ik begon bijna elke week naar de biecht te gaan als een persoonlijke verplichting die ik had gemaakt om God te volgen,” legde hij uit.
Hij zei dat de school hem en andere jonge mannen die geïnteresseerd waren in het priesterschap de kans bood om op leerretraites te gaan. Het voorbeeld van de jezuïetenpriesters op de school, waaronder Hermes, de voormalige schooldirecteur, hielp om de priestelijke levensstijl meer mogelijk te doen lijken voor Smith.
“Je had veel priesters daar. Je had dagelijks twee keer mis. Je had solide theologie. Je had goede retraites … het was een geweldige plek om in geloof te groeien,” zei hij.
En ondanks de toewijding van de school aan een orthodoxe leer van het katholieke geloof, werd nieuwsgierigheid niet afgekeurd in zijn theologieklassen, voegde hij toe. Vragen werden aangemoedigd terwijl elke student zijn eigen pad uitstippelde — idealiter naar een volledige aanvaarding van het katholieke geloof.
Het peer ministry-programma onder Mitchell groeide aanzienlijk na de vertrek van Smith van de school, maar Smith zei dat het nog steeds “uitgebreid” was tijdens de jaren dat hij erbij was. Als onderdeel van de ministry leiden studenten elkaar in geloofsvormen door middel van kleine groepen, waarbij ze kwetsbare gesprekken aangaan, getuigenissen delen en hun geloof bespreken.
Smith zei dat deelname aan de programma’s met zijn jongere leeftijdsgenoten hielp om “een vaderlijk hart” in hem te ontwikkelen en een verlangen om Christus naar de jonge mannen te brengen.
“Ik wil dat deze jongens de liefde van God ervaren die ik heb ervaren, de genade ervaren die ik heb ervaren in het sacrament van biecht, de genezing ervaren in verschillende gebroken gebieden van hun leven die ik heb ervaren. Ik denk dat ons de vaardigheden geven om leiders in het geloof te zijn, en verantwoordelijkheid te nemen voor ons geloof, enorm was,” zei hij.
Smith zei dat hij andere jonge mannen die misschien proberen te onderscheiden wat Gods oproep voor hun leven is, wil aanmoedigen om zich te omringen met mensen die hen zullen helpen in deugd te groeien. Bovendien adviseerde hij, zoek naar “groei in relatie met God. Word verliefd op God. Laat hem je hart elke dag meer en meer veroveren door persoonlijke gebeden, door het leven van sacramenten, en alles zal daaruit voortkomen.”
“Elke heilige levensstijl waar Hij ons toe roept, wanneer we God onze ‘ja’ geven, heb je geen idee waar Hij je kan brengen. Ik kan iedereen die dit leest beloven, het zal veel groter, unieker en wonderlijker zijn dan wat je ooit had kunnen voorstellen,” zei Smith.
‘Zondaars, maar toch geroepen’
Jeff Miraflor, een jezuïet-afgestudeerde uit 2013 en huidige seminarist, studeert theologie op de Filipijnen aan de Ateneo de Manila University.
Hij vertelde CNA dat, ondanks dat hij zijn katholieke geloof had en het beoefende toen hij naar Jesuit High School ging, zijn geloof persoonlijke diepgang mistte totdat het begon gevormd te worden door de jezuïetische opleiding. Miraflor zei dat al zijn leraren bij Jesuit, geestelijken en leken, hem hielpen om het geloof voor hem te modelleren en hem uitdaagden om op veel manieren te groeien.
“Al deze jezuïeten die mij in het klaslokaal onderwezen, gaven mij een holistisch beeld van wie priesters en specifiek jezuïeten fundamenteel zijn: zondaars maar toch geroepen. Het was door hen dat ik de menselijke kant van het priesterschap zag … priesters en scholastici die zeer intelligent waren, heel veeleisend van hun studenten maar toch redelijk en genadig, getalenteerd, en ook een gevoel voor humor hadden.”
Net als Smith zei Miraflor dat de mogelijkheid om een mentor voor jongere studenten te zijn als onderdeel van het peer ministry-programma hem hielp om zijn eigen geloof te versterken terwijl hij dat tegelijkertijd bij andere mensen opbouwde. Het was tijdens een van de schoolretraites dat hij voor het eerst begon na te denken over het priesterschap, zei hij.
“Het leiden van studenten als hun gelijke vereist echt dat je zelfvertrouwen hebt in je eigen geloof, wat getest werd tijdens het geven van mijn eigen getuigenis voor mijn medeleerlingen tijdens retraitelezingen en in kleine groepsdeling,” legde hij uit.
Miraflor, een zanger, werd onderwezen en geïnspireerd door het leren bij Jesuit over de traditionele heilige muziek van de Kerk door jezuïetvader Patrick Hough. Hij noemde ook Hermes als een vormende aanwezigheid op de school die model stond voor wat Miraflor realiseerde dat hij wilde uit een priestelijk leven.
Hermes bood Miraflor later een persoonlijke uitnodiging om het priesterschap te aanvaarden, zei hij.
“Het was mijn eerste ervaring van wat ik nu weet als een jezuïet die ‘dienst van aanwezigheid’ wordt genoemd, er zijn voor de mensen, ook al hebben we niets te ‘doen’. Voor [Hermes] was het meer dan alleen ‘er zijn’, maar het is het leven van de school beleven met de studenten en daardoor de studenten echt leren kennen,” legde Miraflor uit.
“Dit bouwde een vertrouwen op dat hem minder ontmoedigend maakte als schooldirecteur, wat belangrijk was voor wanneer hij spontaan bij onze schoolretraites aansluit of de priester is die in de biechtstoel zit tijdens de lunch,” zei hij.
Na enige tijd gestudeerd te hebben aan de University of Central Florida na zijn middelbare schooldiploma, ging Miraflor later naar de Fordham University nadat hij zich bij de jezuïeten had aangesloten. Hij doceerde daarna drie jaar aan Jesuit High School in New Orleans, waar hij ook als koordirigent en directeur van campus ministry diende, voordat hij vertrok voor zijn jezuïetenmissie op de Filipijnen.
“Hoewel ik zeker niet de hoeveelheid slaap kreeg die ik nodig had, is er voor studenten zijn op dezelfde manier als de jezuïeten er voor mij waren als middelbare scholier een zeer bevoorrechte positie, omdat veel van de studenten vertrouwen in mij hebben, wetende dat ik er voor hen ben, niet voor geld, niet voor mijn eigen gewin, maar in hun dienst,” zei Miraflor.
“Het is ook een vreugde om bij jonge mensen te zijn die ongelooflijk slim, getalenteerd, vaardig in hun eigen ambachten zijn, en die ook weten hoe ze moeten lachen en van het leven moeten genieten.”
Voor andere mannen die het gevoel hebben dat God hen kan roepen tot het priesterschap, was Miraflor’s advies simpel.
“Er is niets te verliezen door op een discernment retraite te gaan … Zelfs als je leert dat God je ergens anders roept, is de groei die je krijgt door jezelf beter te leren kennen ongelooflijk waardevol,” concludeerde hij.
‘Elke dag met de Heer praten’
James Slack, een andere jezuïet-afgestudeerde en eerstejaars aan de University of Dallas, is momenteel serieus aan het onderscheiden van het priesterschap. Hij vertelde CNA dat, in tegenstelling tot sommige van zijn leeftijdsgenoten, hij ervoor koos om Jesuit High School te bezoeken omdat hij onlangs had besloten zijn geloof serieus te nemen en wist dat de school hem zou bieden wat hij nodig had om in dat geloof te groeien. De kapel van de school was nog relatief nieuw toen Slack arriveerde.
“De prachtige kapel en de omgeving en de cultuur van de school te zien, wist ik dat dat de plek was waar ik mijn geloof het meest kon laten groeien, en ik denk dat dat waar de Heer me wilde hebben,” legde hij uit.
“Het nam het zaad, denk ik, dat de Heer in mijn hart heeft geplant van de wens om een heilige te zijn en heel doelgericht te willen zijn in mijn relatie met Hem en gaf het alles wat het nodig had om te groeien.”
Slack zei dat de priesters op zijn middelbare school “sommige van de beste mannen, in het algemeen, waren met wie ik ooit de tijd heb kunnen doorbrengen… ongelooflijke mensen die het geloof persoonlijk en beschikbaar voor mij maakten.” Hij zei dat hij bijzonder geïnspireerd was door hoe beschikbaar de priesters zich maakten in de biecht en zei dat hij de wens heeft ontwikkeld om mensen op die manier te dienen.
Naarmate zijn onderscheidingsproces voortduurt, benadrukte Slack dat hij elke dag probeert dichter bij God te komen door persoonlijke gebeden. Voor andere mannen die proberen Gods oproep voor hun leven te onderscheiden, benadrukte hij het belang van het zoeken naar begeleiding van anderen en het vertrouwen in Gods timing.
“De Heer kan op elke manier werken die hij wil … en ik ben echt gelukkig gewoon geduldig te zijn en te zien of ik zijn stem dag voor dag kan horen,” zei hij.
“Ik denk dat als iemand aan het onderscheiden is of dit roepingsgevoel heeft, het belangrijkste is om een goed gebedsleven te onderhouden, ervoor zorgend dat je elke dag met vertrouwen en geloof naar de Heer gaat, maar ook met een zekere regelmaat en discipline … Het is heel gemakkelijk om verloren te raken in onze eigen gedachten, plannen en gevoelens, en het kan heel moeilijk zijn om ze te onderscheiden van de impulsen van de Heilige Geest als we geen tijd besteden aan het echt persoonlijk met de Heer te praten elke dag.”
