libanese-christenen-vieren-de-val-van-assad,-zien-het-als-gerechtigheid-voor-jaren-van-onderdrukking

Libanese christenen vieren de val van Assad, zien het als gerechtigheid voor jaren van onderdrukking

Catholic News Agency | 
10 december 2024

Disclaimer: Vertaling met AI. Kan onregelmatigheden bevatten.


Libanese christenen vieren de val van het Assad-regime in Syrië op 8 december 2024. / Krediet: Jean Bou Assi

ACI MENA, 10 dec 2024 / 17:20 uur (CNA).

In de nasleep van de val van het Assad-regime in Syrië waren de straten van Libanon gevuld met vieringen. De kerkklokken luidden terwijl libanese christenen zich massaal verzamelden, verheugd door de seismische politieke verschuiving. Vlaggen wapperden triomfantelijk terwijl zoetigheden van hand tot hand gingen en vuurwerk de lucht vulde, waardoor licht viel op een natie die lange tijd in de schaduw van onrust verkeerde.

Maar waarom hebben Libanese christenen zo enthousiast gereageerd op dit nieuws uit een buurland?

Een duistere geschiedenis

Libanese christenen hebben lange tijd wrok gekoesterd tegen het Assad-regime, dat hun land 29 jaar lang bezette. Deze bezetting eindigde in 2005 na de Ceder-revolutie, waarbij Libanezen van alle sectes zich verenigden in protest.

Ondanks het formele einde van de Syrische controle, bleef de invloed van het regime hangen, en de spoken uit het verleden zijn nooit echt vertrokken. Zowel onder Hafez als Bashar al-Assad leden Libanese christenen significant lijden.

De impact van de acties en misdaden van het regime heeft een diepe en blijvende indruk achtergelaten. Libanese journalisten werden ontvoegd, gemutileerd en geëxecuteerd vanwege hun oppositie. Media-outlets werden aangevallen en met geweld gesloten. Politieke moorden waren gebruikelijk, en het dagelijks leven van de burgers werd gekenmerkt door vernedering, marteling en ondervragingen door de Syrische inlichtingendienst.

Libanese burgers stonden geconfronteerd met de grimmige realiteit van Syrische controleposten binnen hun eigen land, elke oversteek vol potentiële gevaren. Studenten werden met geweld uit de klaslokalen verwijderd en in elkaar geslagen.

Steden zoals Zahleh – een van de grootste overwegend christelijke steden in Libanon en het Midden-Oosten – weerstonden belegeringen, terwijl buurten zoals Ein el-Remmaneh en Ashrafieh enorm leden onder zware beschietingen. Autobommen, beschietingen van vitale bevoorradingsschepen en bloedbaden zorgden voor een klimaat van angst en onderdrukking.

Bijna elke christelijke Libanese familie heeft een verhaal van lijden door de handen van het Assad-regime tijdens de bezetting van Libanon.

Op X (voorheen Twitter) begonnen Libanese burgers persoonlijke en familiale verhalen te delen die die donkere en onderdrukkende dagen belichten. Reflecterend op deze duistere geschiedenis, was het nieuws niet alleen belangrijk voor Syrië, maar ook voor Libanon, dat enorm heeft geleden onder de heerschappij van Assad.

Libanese christenen vieren de val van het Assad-regime in Syrië op 8 december 2024. Krediet: Mirella Mansour
Libanese christenen vieren de val van het Assad-regime in Syrië op 8 december 2024. Krediet: Mirella Mansour

In een interview met ACI MENA, de Arabischtalige nieuws partner van CNA, reageerde Jean Bou Assi, een 27-jarige Libanese christelijke activist die deelnam aan de feestelijke bijeenkomsten, op het nieuws.

“Ik wilde mijn geluk uiten als Libanese christen na dit historische evenement,” zei hij. “De val van het Assad-regime is diep verbonden met jaren van onderdrukking, bezetting en moorden die Libanon onder dit regime heeft doorgemaakt. Als Libanese christenen zijn onze geschiedenis en ons lot vaak verbonden met de Libanese entiteit (die het Assad-regime niet erkent). Het feit dat de Libanese entiteit heeft standgehouden ondanks het bestaan van dit onderdrukkende regime is een belangrijke reden om te vieren na de val ervan.”

Gerechte zaak

Veel christelijke Libanezen beschouwen de val van Assad als een vorm van gerechtigheid die is gediend.

Bou Assi beschreef de sfeer en merkte op dat leuzen als “Bachir hay fina” (“Bachir leeft onder ons”) door de lucht vulden, een oproep tot herinnering aan de president-elect Bachir Gemayel.

Gemayel was een prominente Libanese christelijke leider die in 1982 werd vermoord.

Bou Assi legde uit dat het voor velen aanvoelt als een moment van gerechtigheid voor Gemayel.

“Velen voelen dat president Bachir eindelijk wraak heeft gekregen, aangezien Syrië breed betrokken was bij zijn moord,” legde hij uit. “Dit gevoel wordt versterkt door de geschiedenis van Syrië om asiel aan zijn moordenaar, Habib Chartouni, te verlenen, zelfs nadat hij in 1990 werd vrijgelaten. Mensen wachten nu op actie van de nieuwe Syrische administratie, in de hoop dat zij Habib Chartouni zullen overdragen zodra hij geïdentificeerd is.”

In een vergelijkbare geest deelde Michel Moawad, een parlementslid en oprichter van de Onafhankelijkheidsbeweging, een aangrijpende eerbetoon aan zijn vader, René Moawad, die de president van Libanon was.

“Slaap zacht, papa, want de gerechtigheid van de hemel is op aarde bereikt, ook al heeft het even geduurd,” zei Moawad in een oprechte boodschap.

Nayla Tueni, CEO van An-Nahar, een van de meest invloedrijke kranten van Libanon, publiceerde een artikel ter ere van haar vader, Gebran Tueni, een journalist die werd vermoord vanwege zijn sterke kritiek op Assad. Ze noemde het “Aan Gebran en alle martelaren: De gerechtigheid van het lot.”

MTV, een belangrijke Libanese tv-zender, werd in 2002 door het Assad-regime gesloten, wat hen een sterke reden gaf om de val van het regime deze week te vieren. In een van zijn berichten schreef: “Het regime van de tiran viel, maar MTV bleef.”

Jean Bou Assi. Krediet: Foto met dank aan Jean Bou Assi
Jean Bou Assi. Krediet: Foto met dank aan Jean Bou Assi

Een glimp van hoop

De namen van Libanese burgers waarvan wordt aangenomen dat ze in Syrische gevangenissen zitten, zijn een brandpunt geworden in de Libanese media, wat hoop voor reünies met geliefden oproept.

Sinds 1975 zijn meer dan 17.000 Libanezen verdwenen, en er is geen definitieve telling van hoeveel er nog in leven zijn in de gevangenissen van Assad. Families delen actief berichten over hun vermiste verwanten en houden hoop op hun terugkeer vast.

Een van de gevangenen, die 32 jaar werd vastgehouden vanwege zijn affiliatie met de Libanese Strijdkrachten — een anti-Assad christelijke partij en verzetsbeweging — werd vrijgelaten en keerde terug naar zijn familie in Libanon. Veel anderen wachten vol spanning op meer van dergelijke reünies en de terugkeer van andere gedetineerden.

Libanezen hopen ook dat de vluchtelingencrisis, die een druk op het land legt, nu zal begin te verlichten.

“Met de oorlog in Syrië die opnieuw oplaaide, vreesde ik eerder dat Libanon te maken zou krijgen met een nog grotere toestroom van vluchtelingen, bovenop de 2 miljoen Syrische vluchtelingen die al worden gehuisvest — een last die de demografie, economie en infrastructuur van Libanon onder druk heeft gezet,” zei Bou Assi.

“Veel Syriërs hebben angst voor mistreatment door het regime van Assad als reden aangevoerd om niet terug te keren. Nu Assad weg is, heeft deze rechtvaardiging geen kracht meer. De Libanese regering zal in een sterkere positie zijn om de crisis aan te pakken, met maatregelen die vluchtelingen aanmoedigen om terug te keren naar Syrië.”

De recente gebeurtenissen hebben ook Hezbollah beroofd van een cruciale bondgenoot en supporter. Als een belangrijke politieke achterbaan, wapenleverancier en facilitator van Hezbollah’s operaties via smokkelroutes door de grens — met name in de handel van Captagon — markeert de vertrekt van Assad een wezenlijke verschuiving.

“Met de steun van Syrië weg en Hezbollah verzwakt door zijn laatste oorlog met Israël twee maanden geleden, zullen de pogingen om de groep opnieuw te bewapenen aanzienlijk worden belemmerd. Deze isolatie zal de logistieke en politieke netwerken van Hezbollah verstoren, en de groep in een precairdere positie dwingen binnen de verschuivende machtsdynamiek van Libanon,” zei Bou Assi.

Deze nieuwe isolatie van Hezbollah wordt door zijn tegenstanders gezien als een strategische kans.

Samir Geagea, leider van de Libanese Strijdkrachten, de grootste christelijke partij in Libanon, deelde zijn langdurige frustraties en huidige hoop in een interview met MTV-kanaal.

“In de afgelopen 50 jaar was het regime van Hafez en Bashar al-Assad de grootste hindernis voor de opbouw van een staat in Libanon,” verklaarde Geagea. “Ongeacht hoe de situatie in Syrië zal zijn na Assad, is het onmogelijk dat het erger zal zijn dan onder Assad. Ik weet niet wat ons te wachten staat met de nieuwe Syrische autoriteiten, maar er is niets erger dan Assad.”

De gelegenheid te baat nemend, riep Geagea Hezbollah op om ofwel hun wapens over te dragen of deze te verkopen, en drong aan op een gezamenlijke inspanning om een staat in Libanon op te bouwen. In een tweet had hij een sterke boodschap: ‘Om Hezbollah, game over.’

Met de situatie die verandert, zijn er ook hoop op verbeterde relaties tussen de twee landen die een brute geschiedenis delen.

‘’Hoewel het nog te vroeg is om de toekomst te voorspellen, blijf ik optimistisch dat Libanon en Syrië de bladzijde kunnen omslaan naar een nieuw hoofdstuk van vriendschap,” zei Bou Assi. “Dit kan het einde betekenen van de Syrische agressie tegen Libanon, van het ontkennen van Libanons bestaan als een onafhankelijke entiteit tot de militaire bezetting en het faciliteren van de bewapening van Hezbollah. De val van het Assad-regime zou de deur kunnen sluiten naar deze donkere periode, en de weg effenen voor een betere relatie gebaseerd op wederzijds respect.’’

Libanese christenen vieren de val van het Assad-regime in Syrië op 8 december 2024. Krediet: Jean Bou Assi
Libanese christenen vieren de val van het Assad-regime in Syrië op 8 december 2024. Krediet: Jean Bou Assi

Vreugde temidden van onzekerheid

Hoewel er vreugde is over het einde van het brute regime, blijven angst en scepsis natuurlijk bestaan.

Het transitieproces blijft onduidelijk, en Libanon moet waakzaam zijn tegen de mogelijke infiltratie van pro-Assad inlichtingendiensten en commando’s via illegale oversteekplaatsen.

Bovendien is Libanon nog niet vrij van conflict, aangezien de tijdelijke wapenstilstand was bedoeld voor 60 dagen. Bovendien moet Libanon zijn eigen aanzienlijke uitdaging en olifant in de kamer aanpakken: Hezbollah.

Libanese christenen weten misschien niet wat er volgend zal gebeuren in Syrië of zelfs in Libanon, maar ze zijn zich acuut bewust van de onvoorstelbare wreedheden die door de familie Assad tegen hen zijn begaan. Voor nu is het een tijd om te juichen.

Naar deze bron

Andere berichten

Delen