Disclaimer: Vertaling met AI. Kan onregelmatigheden bevatten.
Cardinal Christophe Pierre, de apostolische nuntius van paus Franciscus voor de Verenigde Staten, spreekt het Nationale Eucharistische Congres in Indianapolis toe in juli 2024. / Credit: Jeffrey Bruno
Baltimore, Md., 12 nov 2024 / 16:30 pm (CNA).
Een grote uitdaging waarmee de Amerikaanse bisschoppen vandaag worden geconfronteerd, is om gelovige katholieken van een privé geloof naar een missionaire inzet te bewegen om anderen naar Christus te leiden, zei de apostolische nuntius voor de Verenigde Staten dinsdag.
Cardinal Christophe Pierre, de Amerikaanse ambassadeur van de Heilige Stoel, deed zijn opmerkingen op 12 november tijdens de opening van de jaarlijkse herfst plenair vergadering van de bisschoppen in Baltimore, waarin hij reflecteerde op een ingrijpend jaar dat werd gekenmerkt door het Nationale Eucharistische Congres in juli, een nieuwe encycliek over het Heilig Hart van paus Franciscus, en de afsluiting van de driejarige Synode over Synodaliteit in oktober, en de laatste voorbereidingen voor het jubeljaar van volgend jaar voor de wereldwijde Kerk.
Met een pastorale toon bood Pierre een overkoepelend thema aan dat al deze initiatieven verbindt: een oproep om “terug te keren naar het hart” van Christus en vervolgens van deze persoonlijke ontmoeting naar buiten te bewegen om zijn oproep om het Evangelie te verspreiden te gehoorzamen.
“Al deze ervaringen zullen vruchten voortbrengen, mits we terugkeren naar het hart van Christus, die heilige plaats waar menselijke verlangens en goddelijke liefde zijn verenigd,” vertelde Pierre de bisschoppen.
“Het is daar, in het hart van Christus, waar we op een persoonlijke manier het kerygma herontdekken dat we verkondigen: Christus is één van ons geworden, hij heeft geleden en is gestorven om onze wonden te genezen, hij is opgestaan, en hij is nu levend bij ons in de Geest,” zei hij.
“Hoe dieper we in zijn hart doorgaan, hoe sterker we zullen zijn om samen de goede boodschap te verkondigen: het nieuws van een hoop die, ondanks alles in deze wereld, niet teleurstelt.”
Pierre was een van de sprekers op het 10e Nationale Eucharistische Congres in Indianapolis, het eerste dergelijke evenement in de VS in 83 jaar. Zoals hij in juli deed, benadrukte hij dat het congres, de bekroning van jaren van planning, moet worden gezien als slechts een begin in plaats van een evenement dat nu is afgelopen.
“Wanneer we de liefde van Christus op deze manier ontmoeten, zijn we gedwongen om het met anderen te delen,” zei hij over de intense ontmoetingen met de Eucharistische Heer die veel deelnemers daar ervaarden.
Bouwend op die momentum, zei Pierre, moeten de bisschoppen van het land nu “de Kerk helpen de antwoorden te vinden op de vragen die werden gesteld aan het einde van het Eucharistische Congres: Hoe gaan we van persoonlijke ontmoeting naar missie? Waar zijn de nieuwe richtingen die de Geest ons leidt in onze evangelisatie? Welke nieuwe wegen moeten we openen in het leven van de Kerk?”
“Tenslotte,” voegde Pierre eraan toe, “kan een brede Eucharistische Herleving alleen plaatsvinden als we in staat zijn de Eucharistie in al zijn dimensies te leven: niet alleen door samen te komen om te aanbidden, maar ook door op missie te gaan, zodat Christus anderen kan ontmoeten.”
Pierre zei dat paus Franciscus’ nieuwe encycliek over het Heilig Hart, getiteld Dilexit Nos (Over de menselijke en goddelijke liefde van het Hart van Jezus Christus), St. John Henry Newman citeert als een voorbeeld van iemand die de verbinding maakte tussen Eucharistische ontmoeting en christelijke missie.
“Wat Newman ontdekt is wat ieder van ons heeft ontdekt in zijn eigen ontmoeting, zowel met de Eucharistie als met dat ‘kloppende hart’ van de Heer die we voelen wanneer we het geschenk van gebed ontvangen,” zei Pierre.
“Deze ervaring geeft een kennis die dieper is dan enige doctrinaire formule: Christus is levend in ons midden, en hij verlangt ernaar om één met ons te zijn. Dit is wat de kracht heeft om ons leven te veranderen, eerst op individueel niveau, en vervolgens als leden van het Lichaam, de Kerk.”
Pierre wees op de wens van paus Franciscus dat de Kerk meer “synodaal” wordt als een andere uitdrukking van dit gevoel van missie.
“Verschillende jaren in onze synodale reis als Kerk, vragen sommigen nog steeds: ‘Wat is synodaliteit?’” zei Pierre.
“Misschien kan de taal van toewijding aan het Heilig Hart ons een manier geven om het te begrijpen,” stelde hij voor. “De synodale Kerk is een bijeenkomst van mensen die in relatie zijn gekomen met het hart van Christus en die samen op reis zijn om die relatie met anderen te delen.
“Deze Synode over Synodaliteit ging nooit om het voltooien van een ‘takenlijst’,” vervolgde Pierre.
“Zoals paus Franciscus altijd heeft gezegd, gaat synodaliteit niet om het voorspellen van bepaalde uitkomsten. Het gaat erom meer deelname uit te nodigen in de missionaire onderscheiding van de Kerk, terwijl we tegelijkertijd onze gezamenlijke deelname met de Heer verdiepen,” zei hij. “Om die reden zouden we de ‘succes’ van de synode niet moeten beoordelen op basis van welke beslissingen zijn genomen of wiens visie voor de Kerk heeft gezegevierd. Als we willen zien wat de synode heeft ‘bereikt’, moeten we in plaats daarvan kijken naar de manier waarop gesprekken plaatsvinden op verschillende niveaus in de Kerk. Neemt iedereen deel die dat zou moeten? Heeft luisteren voorrang boven concurreren? Is het een oefening in gedeelde onderscheiding?”
“Dialoog op deze manier vereist voortdurend ‘terugkeren naar het hart’,” zei hij. “Dit vergt veel discipline! Het levert geen onmiddellijke ‘resultaten’ op en het behaalt geen snelle en beslissende ‘overwinningen.’”
Echter, synodaliteit biedt iets “krachtigers in termen van gemeenschap,” merkte Pierre op.
“Ten eerste, wanneer we terugkeren naar ons eigen hart, vinden we wat er eigenlijk is: onze ware verlangens, onze hoop en dromen, onze gedachten en onze oordelen. We komen ook onze angsten, onze teleurstellingen, onze minachting en onze vijandigheid tegen. Door onze harten — en alles wat erin zit — te openen voor het hart van Christus, laten we hem toe zijn hart met het onze te verenigen, wat zowel onze harten bevestigt als zuivert terwijl ze één worden met het zijne,” zei hij.
“Met een hart dat meer verenigd is met het hart van Christus, hebben we meer capaciteit voor eenheid met de harten van anderen.”
Ten slotte sprak Pierre in afwachting van het jubileum van 2025, een jaarlange viering met een reeks speciale evenementen in Rome en over de hele wereld.
“Een jubeljaar is precies wat onze wereld en ons land op dit moment nodig heeft, maar wat geen enkele seculiere macht of politieke oplossing ooit kan realiseren,” zei Pierre, die het beschreef als een tegengif voor een diep gepolariseerd politiek klimaat “dat lijkt op een soort oorlog.”
Pierre riep de gelovigen op om hun harten tot een “gastenkamer” te maken voor een ander persoon met wie we misschien niet eensleiden, ter inspiratie van een uitspraak van de Duitse filosoof Martin Heidegger.
“Dit zou een werk van synodaliteit zijn,” zei de kardinaal. “Het zou ook een werk van jubeljaar zijn: een werk dat ons, als bisschoppen, zal helpen om een geloofwaardige getuigenis aan ons volk te geven van de hoop die niet teleurstelt.
“Dit is het werk waartoe we zijn geroepen in dit komende jubeljaar,” vertelde Pierre de bisschoppen.
