4-duitse-bischoppen-prijzen-de-romeinse-synode,-bekritiseren-de-duitse-synodale-weg

4 Duitse bischoppen prijzen de Romeinse synode, bekritiseren de Duitse synodale weg

Catholic News Agency | 
4 november 2024

Disclaimer: Vertaling met AI. Kan onregelmatigheden bevatten.


Delegerenden van de Synode over Synodaliteit in 2024 nemen op 10 oktober 2024 deel aan rondetafelgesprekken in de Paul VI-zaal in het Vaticaan. / Credits: Daniel Ibañez/CNA

CNA Deutsch, 4 nov 2024 / 16:50 pm (CNA).

Vier Duitse bisschoppen, die verzetten zich tegen de beweging om de Duitse Synodale Weg om te vormen tot een permanente raad, hebben hun dankbaarheid uitgesproken voor de Synode over Synodaliteit, die op 27 oktober in Rome is beëindigd.

De verklaring van kardinaal Rainer Maria Woelki van Keulen en bisschoppen Gregor Maria Hanke, OSB, van Eichstätt; Stefan Oster, SDB, van Passau; en Rudolf Voderholzer van Regensburg stelde: “[Wij] zijn bereid om de weg in te slaan die in de Romeinse synode is ingeslagen met hun mede-bisschoppen en met zoveel mogelijk andere deelnemers uit zoveel mogelijk kerkelijke groepen.”

Ze voegden eraan toe: “[Het is] met grote dankbaarheid dat we achter het einddocument van de 16e Wereldsynode van Bisschoppen staan, dat paus Franciscus heeft bevestigd en vrijgegeven voor publicatie.” Oster zelf was een deelnemer aan de Synode over Synodaliteit, waarin veel mensen die geen bisschop zijn, ook voor het eerst stemrecht hadden.

Het einddocument van de 16e Wereldsynode van Bisschoppen, dat door paus Franciscus is bevestigd en vrijgegeven voor publicatie, is “met grote dankbaarheid ondersteund,” zeiden de vier bisschoppen. Oster zelf was een deelnemer aan de synode in Rome.

“Op een bijzondere manier waarderen de bisschoppen de duidelijke nadruk op het werk van de Geest als de protagonist van een synodale en missionaire Kerk,” zei de verklaring die maandagochtend werd uitgegeven. “Vier van de vijf hoofdtitels van het document spreken van ‘bekering’ waartoe de Heilige Geest oproept — van bekering in het hart van elke gedoopte, van bekering in relaties, in processen en in betrokkenheid.”

“Het essentiële doel van een synodale Kerk wordt ook sterk benadrukt: de zending en de vorming van missionaire leerlingen die samen gaan om het Evangelie te verkondigen en mensen uit te nodigen tot vriendschap met Christus,” zeiden de bisschoppen in hun verklaring.

Veel van de voorstellen die zijn geformuleerd in het einddocument dat door de paus is bevestigd en vrijgegeven zijn “al structureel mogelijk in Duitsland, vooral door de talrijke advies- en medebesluitvormingsorganen die al bestaan.” De taak, zeiden de Duitse bisschoppen, is om “bij te dragen aan hun geestelijke verdieping, aan de verbetering van participatie, en aan een sterkere focus op zending.”

Er is “hoop dat de voortzetting van de Synodale Weg in Duitsland ook een pad van bekering kan zijn,” verklaarden Woelki, Hanke, Oster, en Voderholzer.

“[Wij] hebben de vergaderingen in Frankfurt ervaren als tegenstrijdig met wat de Synode van Bisschoppen in Rome consequent in een ‘veilige ruimte’ (paus Franciscus) heeft geoefend — een setting waarin geestelijke onderscheiding, onderling vertrouwen, luisteren, en een focus op missionaire leerlingen kunnen gedijen. In [onze] visie waren deze essentiële elementen grotendeels afwezig in Frankfurt.”

“In plaats daarvan — volgens [onze] indruk en die van velen anderen — was er een parlementaire-achtige procedure van pure meerderheidsverwerving en niet van geestelijke onderscheiding, zoals het einddocument ons opdraagt,” zeiden de bisschoppen. “Op deze manier wilde een grote meerderheid in de kamer met een liberale houding ten aanzien van kerkelijke beleidskwesties hun standpunten onder massale publieke druk doordrukken. Dit heeft echter heel wat irritaties en verwondingen veroorzaakt onder de hele Godsvolk.”

“De exclusieve identificatie van vier hoofdzaken door de Frankfurt-vergadering als zijnde die welke structureel misbruik zouden bevorderen, houdt volgens de huidige kennis nauwelijks stand,” wezen de vier bisschoppen op. “Bovendien werden twee van de vier onderwerpen (celibaat en seksuele moraal) niet behandeld in het einddocument van de Wereldsynode van Bisschoppen. Wat betreft de mogelijke deelname van vrouwen aan sacramentele wijding, is er na de Wereldsynode van Bisschoppen geen nieuwe stand van zaken. En de kwestie van de macht, waarvan de negatieve effecten massaal door paus Franciscus zijn veroordeeld onder de noemer ‘clericalisme’, wordt in het einddocument beantwoord met een uitgebreid ontwerp van een gemeenschappelijk, geestelijk pad voor de Kerk.”

De vier bisschoppen concludeerden dat, naar hun mening, “de doelstellingen van de Duitse Synodale Weg en het wereldwijde kerkproces van de Synode [over Synodaliteit] inhoudelijk niet hand in hand gaan.”

Woelki, Hanke, Oster, en Voderholzer kozen ervoor om niet deel te nemen aan de synodale commissie na de afronding van de plenaire vergaderingen van de Synodale Weg, die moet leiden tot een synodale raad binnen de komende jaren. Zo’n synodale raad als een orgaan voor gezamenlijke consultatie en besluitvorming door bisschoppen en leken is al afgewezen door de Vaticaanse autoriteiten.

De Synodale Weg — “Synodaler Weg,” soms vertaald als Synodale Path — is geen synode maar een extreem controversieel evenement dat is ontworpen om “druk” op de Kerk uit te oefenen, zoals een van de oprichters heeft toegegeven.

Het polariserende proces, dat verschillende miljoenen dollars kostte, heeft niet alleen tot doel een permanente synodale raad te vestigen: Delegerenden hebben ook verschillende resoluties aangenomen om kerkelijke praktijken te veranderen op basis van transgenderideologie en hebben gepleit voor de priesterwijding van vrouwen, zegeningen voor dezelfde sekse, evenals veranderingen in de leer van de Kerk over seksuele daden.

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd door CNA Deutsch, de Duitstalige nieuwspartner van CNA, en is vertaald en aangepast door CNA.

Naar deze bron

Andere berichten

Delen