Disclaimer: Vertaling met AI. Kan onregelmatigheden bevatten.

Een close-up van het graf van St. Cecilia in de basiliek die aan haar is gewijd in Trastevere, Rome, Italië. / Credit: Daniel Ibañez/CNA
Vaticaanstad, 22 nov 2024 / 12:45 pm (CNA).
St. Cecilia, algemeen bekend als de patrones van de muziek en muzikanten, is begraven in de Basiliek van St. Cecilia in de Romeinse wijk Trastevere, waar een beroemde barokke sculptuur van haar nog steeds wetenschappers in verwarring brengt.
Volgens de volksmond was Cecilia een Romeinse aristocrate die in de derde eeuw leefde. Ondanks dat ze door haar familie gedwongen werd om te trouwen, bleef ze maagd, zoals ze als jong meisje had gezworen.
Haar heidense echtgenoot, Valerian, bekeerde zich tot het christendom na hun huwelijk, en Valerian’s broer, Tiburtius, werd ook als christen gedoopt. Beide mannen werden gemarteld. St. Cecilia zou later ook worden gemarteld en gedood. Er wordt gezegd dat het drie dagen duurde voordat ze stierf nadat de beul haar drie keer met een zwaard in de nek had geslagen.

Na haar martelaarschap werd St. Cecilia begraven in de Catacombe van St. Callixtus. Deze ondergrondse begraafplaats van vroege christenen werd rond de wisseling van de eerste eeuw na Christus aangelegd door Callixtus, een diaken die later paus werd.
Gelegen onder de Appiaanse Weg, een oude Romeinse weg die de stad met het zuidoosten van Italië verbindt, bevatte de Catacombe van St. Callixtus ooit de lichamen van meer dan 50 martelaren, waaronder St. Cecilia en pausen van de tweede tot de vierde eeuw.

Na het einde van de christelijke vervolging werden de relieken van de in de stad begraven christenen naar kerken verplaatst ter verering. De resten van St. Cecilia werden in het begin van de 800s overgebracht naar een kerk die op de ruïnes van haar voormalige huis was gebouwd.
Er wordt gezegd dat honderden jaren later, tijdens een restauratie van de kerk in 1599, haar graf werd geopend en haar lichaam miraculeus onbedorven bleek te zijn. Kunstenaar Stefano Maderno kreeg de opdracht om een marmeren beeldhouwwerk van de heilige te maken.

Deskundigen zijn het erover oneens of het barokke kunstwerk, dat nog steeds vandaag de dag bij het graf van Cecilia in de Basiliek van St. Cecilia in Trastevere te zien is, een voorstelling is van hoe het lichaam van de heilige in 1599 werd gevonden of een uitvinding van Maderno. Hoe dan ook, de sculptuur — die Cecilia toont liggend op haar rechterzijde, met haar handen gebonden, haar gezicht naar de grond gekeerd en de verwonding van haar martelaarschap zichtbaar op haar nek — wordt beschouwd als een meesterwerk.

Er zijn verschillende wijdverbreide legendes over St. Cecilia en haar echtgenoot. Een van de vaak herhaalde overtuigingen, die teruggaat tot de vijfde eeuw, is dat ze God “in haar hart” zong terwijl muzikanten speelde op haar huwelijksfeest.

Dit verhaal over de heilige komt uit een Latijnse antifoon, maar er is echter een concurrerende interpretatie.
“Cantantibus organis, Caecilia virgo in corde suo soli Domino decantabat dicens: fiat Domine cor meum et corpus meum immaculatum ut non confundar,” zegt de Latijnse antifoon. In het Engels betekent het: “Terwijl de instrumenten speelden, zong de maagd Cecilia in haar hart alleen voor de Heer, zeggende: ‘Laat mijn hart en mijn lichaam rein zijn, dat ik niet beschaamd word.’”

Een andere versie van de antifoon geeft een iets ander openingswoord, “candentibus,” in plaats van “cantantibus,” wat de vertaling van muzikale instrumenten die spelen zou veranderen naar “glimmende” martelwerktuigen.

Wetenschappers blijven het erover oneens welke Latijnse versie de juiste is en welke mogelijk een kopie-fout is. Wat echter onbetwistbaar is, is het onbaatzuchtige voorbeeld van St. Cecilia van trouw aan God, zelfs tot het punt van het offeren van haar eigen leven.
De feestdag van St. Cecilia in de kerk wordt gevierd op 22 november.